سلام..

میگن : بزار اونی که دوسش داری بره..اگه برگشت مال توا ..اگه برنگشت بدون از اول هم مال تو نبود...

منم گذااشتم بره...فکر میکنم اینطوری واسش بهتره...

گذاشتم بره که به خواستهاش برسه...حتما با وجود من نمیتونست بهشون برسه...امیدوارم هرجا هست خوشبخت باشه و موفق...

شادی اون آرزوی قلبیمه چه با من چه بی من...

خواهش کردن و التماسم به خدا بی فایده نبود...اونو بهم برگردوند..ولی خوب ایمان یه آدم دیگه ای شده بود...دیگه اونی که من میشناختم نبود..

و اینکه فقط به خاطر خودش ازش گذشتم..

هنوزم که هنوزه وقتی بهش فکر میکنم اشکم میریزه...دلم تنگ میشه...هنوزم دوسش دارم..

ولی خوب اون دیگه دوسم نداره این به حقیقته...

فکر نکنم اصلا یادش باشم...الان ته ته ذهنش مثل یه خاطره ی تلخم واسش...هه...

امیدوارم هرجا و با هر کی هست خوش باشه....از خدا میخوام تو مشکلاتش یاورش باشه و راه سخت زندگیشو واسش آسون کنه..

اینم بود داستان زندگیه و دوست داشتن من...

موضوع مطلب :